Hotrodklasse stelt teleur in Ter Apel

Tekst: Patrick Stuard

De opkomst van deze klasse was ronduit slecht te noemen. Met slechts acht deelnemers aan de start was het ondermaats. De reden waarom coureurs niet naar Ter Apel komen blijft vaag. Toch probeerden de coureurs die er waren er een mooie strijd met elkaar van te maken. In de eerste manche had Tonnie Hendriks lange tijd de leiding in handen en leek hij op weg naar zijn overwinning op dit circuit. Zijn directe belager Niek Damstra had de race na twee ronden al moeten staken door mechanische problemen. Christiaan Simon trachtte met hand en tand zijn positie te verdedigen. Hij kreeg het erg druk want Reimon Bos, Johan Sanders, Erik Emming, Mark Teuben en Harm Veenstra wilden graag passeren. Er was maar een weg om te passeren bij Simon, buitenom. Het punt was dat de auto van Simon veel snelheid heeft op het rechte stuk. Hij is ook de enige die schakelt. Echter in de bochten valt de auto compleet stil en is het moeilijk om zijn snelheid in te schatten. Dat zorgt er voor dat hij regelmatig een tik kreeg. Dan kun je kiezen als wedstrijdleider om iedereen achter Simon een balk te geven of zelfs met zwart te bestraffen, maar dat vond ik niet nodig. Bos slaagde er als eerste in om buitenom bij Simon te passeren en zocht daarna de aansluiting bij Hendriks. Hendriks werd, zoals op de foto’s te zien was naderhand naar binnen gedrukt tegen de curbstones aan en zo kon Bos het verschil maken. Hierdoor pakte hij in de slotfase de leiding over en won. In het volle veld rondom Simon was er regelmatig contact en het was uiteindelijk Sanders die toch buitenom passeerde. Daarna volgden er meer en kon Simon het niet langer volhouden.

Een manche later was er een grote crash direct na de start. Damstra kwam moeizaam op gang en tot overmaat van ramp sloeg zijn differentieel vast. Hierdoor kwam hij op het rechte stuk stil te staan. Simon die met Sanders een rij achter Damstra startte kon niet snel genoeg een andere weg vinden op de baan en verdween in de achterzijde van Damstra. De schade was aanzienlijk te noemen. Damstra stapte zelf uit de auto en leek de minste hinder te hebben. Dat konden we helaas niet zeggen van Simon. Hij werd met hulp van de medische dienst op de brancard gebracht. Later ging hij naar het ziekenhuis waar bleef dat hij geopereerd moest worden voor een botbreuk in de rug. Na dit tumult werd de race later als nog verreden. De start was voor Hendriks, maar die moest het na een drietal ronden over laten aan Sanders die de leiding overpakte. Sanders ging daarna onbedreigd naar de finish. Bos eiste de tweede plaats op voor Veenstra.

In de derde manche (finale) staakte Hendriks zijn race na zes ronden. Een klap (breken van de steekas waarschijnlijk) en meteen verdween de auto het middenterrein op. Daarna bleven er helaas nog maar vijf coureurs over. Emming had in de tweede manche problemen met de remmen en leek de auto nu weer redelijk goed te hebben. Hij vocht een duel uit met Teuben. Voorin werd de strijd na acht ronden beslist. Bos sloot aan bij Sanders die de leiding had. Sanders ging een paar ronden het gevecht aan met Bos, maar moest zijn meerdere erkennen in hem. Daarna leek hij ver genoeg weg te zijn van Veenstra. Echter ging Veenstra er nog eens goed voor zitten in de slotfase. Hij zag kans om het gat te dichten. In de slotronden werd het nog gemeen spannend. Veenstra liet duidelijk merken dat hij er was en Sanders reageerde door hard te verdedigen in de slotronde. Uiteindelijk kon Sanders als tweede de finishlijn passeren voor Veenstra.